بهاریه

ایمسال   کهنه  چی فصل بهار هت         وخت  فراق  چی وخت دیدار هت

سال کهنه گذشت و فصل بهار رسیدهنگامه ی دوری بگذشت و وقت دیدار فرا رسید

بار کردی  سرمای  سخت زمستان        هاوا خوشگوار ئور قطره وار هت 

سرمای سخت زمستان رخت بربست و هوای خوش و ابر قطره ریز امد

سیما  برف  و  یخ کوان بی وه آو        اژ  شکاف  کوه   دنگ  آبشار هت

برف و یخ کوهها آب شد و صدای آبشار از شکاف کوه به گوش می رسد

کیشیتی  صحرا   گیاه   فرش   نو        رخت  سوز  ارای  بید  و چنار هت

صحرا فرش سبز و نو گسترد و برای بید و چنار لباس سبز رسید

قمری حیز گرتی نیشت ئو شاخ   سرو         شاقه  شاق  کوگ ای سر نسار هت

قمری پر گشود و بر شاخ سرو نشست صدای خوش کبک از کوه های جنوب به گوش رسید

نو  عروس  گل نقاو کردی  چاک         وه  میل  عاشق  دل  بی   قرار هت

نو عروس گل نقاب از چهره برگشود و اوضاع بر وفق مراد عاشق بی قرار گردید

ای  شوق  دیدار  گل  و   گلزاریل         بلبل  وه  هوس   با   ناله  زار هت

از شوق دیدن گل و گلزار بلبل هوسناک و نالان بدینجا رسید

گری  بی  وه   جا    ملوانی   بط          اژ  گرمسیر   قاز  قطار  قطار  هت

تالاب محل شنای بط شد و از گرمسیر دسته ی غاز های وحشی سر رسیدند

دنیا رنگا رنگ کوه و در و دشت          اژ     ید   قدرت    پروردگار   هت

دنیای رنگارنگ و کوه و در و دشت زیبا با دست توانمند پروردگار آراسته شد

اژ  نسیم   صبح   وقت  شفق دم          نوگل  و نسرین  مشک و تاتار هت

از نسیم وزان هنگامه صبحدم بوی نوگل و نسرین و مشک بر مشام رسید

دنگ  نی شوان صحرا نشین هت         دنگ  مهوشیل     تلمیت  سوار هت

نوای نی چوپان  صحرا گرد به گوش آمد و سرو صدای نوعروسان مرکب سوار به گوش رسید

وخت  تاو  بازی   نازک     بدنیل        وخت  بن آیتن   ار   شاخ    دار هت

هنگامه ی تاب بازی نازک بدنان و موقع طناب انداختن بر درختان برای تاب بازی رسید

شاعر: عزیز بیرانوند