به دست خود درختی می نشانم
حشمت اله آزادبخت:
روزگاری تا چشم کار می‌کرد درخت بلوط بود و سایه‌ساری که جای خواب آرام
ره‌گذران خسته بود و شاخه‌های ستبری که جای تاب بازی دخترکان شوق و
استخوان‌های خشکی که گرمی اجاق ایل بود و دانه‌های بلوطی که نان سالهای
قحطی و… درختان تنومند بلوطی که شانه‌به‌شانه‌ی هم جنگلهای انبوهی بودند و
دست‌های دعایشان همیشه به آسمان بود تا دعای بارانی بخوانند و امروز تنها
جای پایی از آنها باقی مانده که حکایت از رد وحشی تیغه‌های گاوآهن دارد و
تیغه‌ی بی‌رحم تبرهایی که قریب به بیست سال است به جان جمعیت سبز و ستبرشان
افتاده است. کشاورزان که راه هموار قتل عام درختان را خالی از چشم غره‌ی پاسبان‌ها دیدند، دل را به چشمه‌ی خشک جریمه‌های چندهزارتومانی زدند و به طمع وسعت دادن زمین‌هایشان تراکتورها را به سمت تپه‌های پرشیب مراتع راندند. خطوط کج و معوج شخم‌ها از لابلای درختان سربه هم گذشت وعده‌ای هم تبر بر تنه‌شان کوبیدند تا تنها ساعتی زغال کباب خود را گُر کنند.
+ نوشته شده در یکشنبه پانزدهم بهمن ۱۳۹۱ ساعت 11:36 توسط تاویر
|
به
گزارش ایرنا، اشیا باستانی کشف شده در این منطقه تاریخی به لحاظ ارزش
باستانی و فرهنگی بسیاری که دارند، امروزه زینت بخش بسیاری از موزه های
تاریخی دنیا شده است.
به
گزارش ایرنا، صخره های غار هومیان، قدیمی ترین سکونتگاههای بشر باستانی در
استان لرستان را تشکیل می دهند که قدمت سکونت در آنها به 100 هزار سال قبل
از میلاد برمیگردد.
