علی‌رضا آزادبخت: مفرغ نماد، نشان، سمبل و پرچم بلند و نمایان مردمان حاشیه‌ی جنوب غربی ایران، خاصه ساکنان نشسته بر دو بازوی بلند دره‌ی سیمره است. کشف شگفت کاسیان که هدیه «کاشو» خدای بومیان و تطهیر یافته در دریای «کاسپین» بود.

اسبان گریفون که تن شیر، بال و سرعقاب، گوش اسب و تاجی چون بال ماهی دارند با مردمان تنومند کمر بسته‌ی کلاه بلند رداپوش، شیران و گاوان و پلنگان و بز کوهی و تلفیق هنرمندانه و ماهرانه‌ همه‌ی این‌ها با آدمیان و خدایان و اساطیر و آمیختگی شگرفت آن‌ها با مهر و زردشت و اوستا نشان از اوج مهارت هنری و چیره دستی سازندگانشان دارد.

قداست بلند «اشی» مادر خدای باروری و زایش، حامی و نگاهبان زنان و دوشیزگان، سحر دست نیافتنی و رقص رمز آلود «ایزد سروش» و قرابت و خویشی نزدیک نشسته در چشم‌های خدای شهر «دوسوتیرکازی» از عجایب دیگر مفرغ‌های لرستان است.