بلم ،شعر بسیار زیبای فریدون توللی،

                   بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلم

فـــــریــدون تــولـلـی

بلم ، آرام چون قویی سبک بار

به نرمی بر سر کارون همی رفت.

به نخلستان ساحل، قرص خورشید

زدامان افق ....

ادامه نوشته

فرشتگان شهر

فرشتگانِ شهر
شما چقدر خوبيد

شما چقدر پاکيد

فرشتگانِ شهريد
ستارگانِ خاکيد

هنوز خنده هاتان

به گوش باغ، جارى است

هنوز شهر ما با

صدايتان بهارى است

هنوز در دلِ شب

سوار اسبِ نوريد

هنوز از دهِ شب

هزار شهر دوريد

خوشا به حالتان، آه

که تا خدا پريديد

شما به قول قرآن

تمامتان شهيديد...

حرفهاى پرستو
پرستوى قشنگى باز ديروز
براى کودکان تعريف مى کرد
ميان کوچه غوغا بود وقتى
براى اين و آن تعريف مى کرد

غروبى ساده بود و خاله خورشيد

دوباره چادرى قرمز به سر داشت
پرستوى قشنگ قصه ما
تمام کوچه ها را زير پر داشت

به قول مرتضى همسايه ما

پرستو حرفهاى تازه اى داشت
صداى بال مى آمد دوباره
محله شوِِق بى اندازه اى داشت

پرستو گاه گاهى گريه مى آرد

مى آمد اشكهايش دانه دانه
صداى گريه ها درکوچه پيچيد
صداى گريه هايى کودکانه

تمام کوچه ما بوى گل داشت

محله عطر خوبِ جبهه مى داد
درون قابِ خيسِ چشمها باز
ابوذر بود و سلمان بود و مقداد

صداى پاى يك فرمانده آمد
مناجات شهيدى را شنيديم
پرستو از بهشتِ آسمان گفت
پريديم و پريديم و پريديم

به ياد روزهاى جنگ بوديم

به ياد حاج عمران، فاو، فكّه
دوباره آسمان چشمهامان
به ياد لاله ها مى آرد چِكّه

به ياد بچه هاى کوچه نور

آه تا آبادى باران پريدند
از اين دنياى بى دريا گذشتند
به اقيانوس آزادى رسيدند

حقیقت سبز

حمیدرضا حامدی

اى خيال سبز خم، خفته در خمارى ات!
شد مسير سرخ عشق مست رهسپارى ات

باشتاب رفته اى، آتشين شهاب من
آن چنان که گم شده است ردّ خون جارى ات

دوست داشتم شبى هم رکاب مى شدیم
مهلتم ولى نداد خوى تك سوارى ات

تا هميشه خانه ات در ميان لاله هاست
غبطه مى خورم بر این حسن هم جوارى ات

در کنار پنجره، باز گرم گفت وگوست
با نگاه خيس من، عكس یادگارى ات

از زبان موج ها، قصّه ات شنيدنى است
در توان من که نيست شرح بى قرارى ات

از سروده هاى خویش غرِق در خجالتم
پس کجاست اى عزیز! دست هاى یارى ات؟

سی آو

میرملاس نیوز:

 

((  سی آ و  )) 

از تاریکی موهایت که رد شدم

باریکه راه ابروانت را طی کردم

                        در تلالو مهتاب

تا دهان تاریکم را پرکنم

از یاقوت های انارستان حوالی چشمانت

که دیدم

از گردنه های ( طرهان )

مادیان هائی سپید

سبد سبد انار

               به کهکشان می برند

از طعم انار گونه هایت  پی بردم

که مو سم انار رسان

( سی آ و )

از ( سر آ و ) چشمان سیاه تو آب می برد

 

_{استاد هوشنگ رئوف}

 

 

 

مرتضا خدایگان

دو شعر از مرتضا خدایگان:

مرتضی خدایکان

پنج گِلَه دو گِلَه

1

خِرَه ماری زمین اِ دورِ چَمِت هُوَرِت ناسِه سیاتی قُورِ چمت

خدا دی تا قیامت دَس نِموری بسازی چی تِرِک اِ طورِ چَمِت

2

ای چَمَل تَه اِ کو آوردیه یَه؟ دل ای مَردِمتَه تا کو بردیه یه؟

اَرا هَر سِیلی صد گیُونَه مَسینی لوُی چَن لو حِساوِت کِردیَه یَه؟

۳

دلم ای جا کَنیر و پَل پَلِم کِرد اَرا یَه بوسی اَ لاتا شَلِم کِرد

..............

ادامه نوشته

شعر لکی

شعری از

مهران غضنفری:

چوی شیطون پلکیانه سه نه هوسما

مری هم مه نهاتی بینه دسما

ارا رسقه قسم یه گل بوه جخت

چوی صوری ماینه ورپیری نفسما

*****

هاوار ای دس دل هفتا رنگ تو

ای ساز ناکوک بد آهنگ تو

تو بینه سه رژیم غاصب دل!

مه وه قلماسکی بامه جنگ تو

*****

شو ته ریک روژه موینیه خاو

همیشه زم توژه موینیه خاو

اخه کت کت بی و مه هر گـتا کرد

دلم هر شو گنوژه موینیه خاو

شعری لکی از کرم دوستی

طعنه دامی آشنای، آوِتِنی آسون نیه                

            نانجیم‌تِر اژ یه دی ای کشورِ ایرون نیه

آشنا تیرون‌نشینه، پویل پِرس و بی‌خیال         

           وِت ولاتی گَن‌تر اژ لک‌نیشنِ ویرون نیه

وژ لک و باوه لک و تمومِ اِژدادی لَکن    

          هویچ‌کسی چن ای پیا، مویش وِل‌دَر و شیطون نیه

وِتمه بین، تجریش و جُردن، باخ‌وحش و سینما

           هُم‌ردیفِ میرملاس و شیرز و هومیون نیه

مِ مزونم تخت و بخت و مال و پویل‌ و هیکلت

            چوین صفای گا‌شِمار و تنگِ شوه‌خون نیه

اسم و رسمِ دوسلِ سرمایه‌دارِ ناکسِت

            خاکِ ژیرِ لنگ‌کلاشِ مردمِ طریون نیه

دِتَلِ مِلّ گَرگَری، ناخن دریژِ سرپتی

            نوکرِ شیره‌ژنِ فقیرِ رومشکون نیه

ئه‌ژ شمیرون تا وَنک، عاشق تیرون جَم بکن

            هیچ‌کُم ئه‌ر رسمِ وفا، فرهادِ کرماشون نیه

پارک شهر و شهربازی و جکوزی و سونا

             چوینِ وهارِ خرمِ سوزِ مله‌شونون نیه

لک و لر، شط زلالن، چوی سراوِ سیمره

             آوِ دلیا وَ دَمِ سگ، لیخن و ویرون نیه

دنگ نکه بی‌دردِ نامرد، وژ فروشِ بی‌هُمال

           هویچ ولاتی خاکِ پاکِ سلسله و دلفون نیه

«کرم» ئه‌ر لیز هنر، ای بیخ بشیوی، هویچ نماو

          نیشِ شعر و قلمِت، بی سر و  بی سامون نیه

 

کرم دوستی

پی‌نویس‌ها:

آوتن: بازگو کردن/ نایون: نادان/ تیرون: تهران/ نانجیم: نانجیب/ اژداد: اجداد/ مویش‌ ول‌در: دو پهلو حرف زدن/ گاشمار: تنگه معروف بین طرهان و دلفان/ شوه‌خون: تنگه‌ بین خرم‌آباد و الشتر/ لنگ‌کلاش: لنگه کفش/ طریون: طرهان/ دتل: دختران/ مل‌گرگری: گردن بلورین/ دریژ:دراز/ شیره‌ژن: شیرزن/ رومشکون: رومشکان/ دلیا: دریا/ لیخن: گل‌آلود/ ویرون: ویران/ مله‌شونون: گردنه‌ی سرسبز و زیبای یافته‌کوه/ لیز: مأوا/ بشیوی: خراب شود.

اشعار لکی از شادروان اسماعیل ططری

شادروان اسماعیل ططری با آن روحیه حماسی همواره از نشان دادن عشق و علاقه ی خود به اساطیر و پهلوانان و شجاعان ایرانی دریغ نمی ورزید وی دارای سروده هایی به زبان لکی می باشد که در مجموعه ی

گلزار بهشت به چاپ رسانده است وی علاوه بر زبان لکی به کردی -فارسی و عربی نیز اشعاری دارد 

وی علاقه ی وافری به شخصیت بزرگ مرد فرمانروایان ایرانی یعنی کریم خان زند لکستانی داشته از اینرو در اشعارش به توصیف وی و قدرت نمایی هایش پرداخته است

بخیشی از سروده های لکی ایشان:

لشکر آراستن کریم خان به جنگ کشور عراق و عثمانی

بنام     خدای     جهان        آفرین
                     گیان فدا بکیم ، پی خاک و پی دین 

گیان  پی  چیشن  ایرانی   خوار  بو
                     خورد و خوراکم چوین ژهر مار بو

 

ادامه نوشته

بهاریه

                        بهاریه

ایمسال   کهنه  چی فصل بهار هت         وخت  فراق  چی وخت دیدار هت

سال کهنه گذشت و فصل بهار رسیدهنگامه ی دوری بگذشت و وقت دیدار فرا رسید

بار کردی  سرمای  سخت زمستان        هاوا خوشگوار ئور قطره وار هت 

سرمای سخت زمستان رخت بربست و هوای خوش و ابر قطره ریز امد

سیما  برف  و  یخ کوان بی وه آو        اژ  شکاف  کوه   دنگ  آبشار هت

برف و یخ کوهها آب شد و صدای آبشار از شکاف کوه به گوش می رسد

کیشیتی  صحرا   گیاه   فرش   نو        رخت  سوز  ارای  بید  و چنار هت

صحرا فرش سبز و نو گسترد و برای بید و چنار لباس سبز رسید

قمری حیز گرتی نیشت ئو شاخ   سرو         شاقه  شاق  کوگ ای سر نسار هت

قمری پر گشود و بر شاخ سرو نشست صدای خوش کبک از کوه های جنوب به گوش رسید

نو  عروس  گل نقاو کردی  چاک         وه  میل  عاشق  دل  بی   قرار هت

نو عروس گل نقاب از چهره برگشود و اوضاع بر وفق مراد عاشق بی قرار گردید

ای  شوق  دیدار  گل  و   گلزاریل         بلبل  وه  هوس   با   ناله  زار هت

از شوق دیدن گل و گلزار بلبل هوسناک و نالان بدینجا رسید

گری  بی  وه   جا    ملوانی   بط          اژ  گرمسیر   قاز  قطار  قطار  هت

تالاب محل شنای بط شد و از گرمسیر دسته ی غاز های وحشی سر رسیدند

دنیا رنگا رنگ کوه و در و دشت          اژ     ید   قدرت    پروردگار   هت

دنیای رنگارنگ و کوه و در و دشت زیبا با دست توانمند پروردگار آراسته شد

اژ  نسیم   صبح   وقت  شفق دم          نوگل  و نسرین  مشک و تاتار هت

از نسیم وزان هنگامه صبحدم بوی نوگل و نسرین و مشک بر مشام رسید

دنگ  نی شوان صحرا نشین هت         دنگ  مهوشیل     تلمیت  سوار هت

نوای نی چوپان  صحرا گرد به گوش آمد و سرو صدای نوعروسان مرکب سوار به گوش رسید

وخت  تاو  بازی   نازک     بدنیل        وخت  بن آیتن   ار   شاخ    دار هت

هنگامه ی تاب بازی نازک بدنان و موقع طناب انداختن بر درختان برای تاب بازی رسید

شاعر: عزیز بیرانوند

یابوی فسقلی

شعری زیبا و طنز آمیز به زبان فارسی از بزرگ شاعر لک زبان ملا حقعلی سیاهپوش(فیلی) شاعر دیار سلسله (الشتر)

بود یابوئی   قوی سر  ،   سست پی           روزگار      عمر     او    گردیده    طی

هم  دُم او   ریخته    هم    یال     او          از   صد    و    پنجا   گذشته   سال  او

سر گران  بر  گردنش  از    لاغری           او  ز جان  بیزار  و  جان  از  وی بری

داغها  بر   ران   او   از      تاجران          فسقل   هر    قافله    بود   از    خران

می نهاد    از  لاغری  او  سست گام         پوست    بود    و    استخوانی  والسلام

چند   روزی   در    علفزاری    چرید         زان     چریدن    قدرتی    او   را رسید

مست  شد ،  مرعوب   شد ،بیعار شد         بد هوا   ،   بد   عادت    و    بد کار شد

شیهه اندر شیهه می زد روز  و شب         زور     شهوت    کرد   او   را   بی ادب

گوشها     کرده    قلم  ،  دم  را علم          وزنه های     فعل    را   می زد   به هم

گفت    خان    من   کار او را ساختم         ریسمان       بر     گردنش        انداختم

از   علفزاران   کشان   بردند    دور         تا    به  جای    تنگ   و  تاریکی چو گور

اندر    آن    تاریک جا   افسرد    او         چند    روزی     ماند   و   آخر   مرد    او

«فیلیا»    نفس    تو     آن  یابو بود         بد  هوا ،     بد عادت     و     بد خو    بود

لاغری   بهتر    بود    از     مستیش          کاشکی    هر گز     نبودی         هستیش

نفس  را  دیدی که با فرعون چه کرد          گردنش    را    همچو    آن    یابو    فشرد

عاقبت    موسی   به   حکم  داورش           ریش      او    را    کرد    افسار    خرش

پابلو نرودا

                                  هیچ چیز بجز مرگ

قور سو نه لی    هه ن  گه دل   مه کاوان    (   qorsonali han  ga  dil  makawan)

       گوره ل پر قله مه بی شونی ده نگه ن     (per qalama bi shoni dangin)

            دل     مه تلیشنه ی   وه    کوره ریکا  ( dil  matilěshini va  kora rika)

                وه          زوینی    وژ   ،    زوین زوین   (va zuěně wězha zuěn zuěn)

                   چوی کشتی حورد بی مه چویچیم نه ی یک

choy kashtě hurd  bě machoy chym na yak

                                    هه نی    مه مریم ( hani maměrym)

....

     ناله  مرگ   ژه   بن   مزگ   سو خانم  ( nala  marg zha ban mazg sukhanim)

 

       چوینا  لویله  سگ ،  بی  یه سگی بو( Choyna loylih sag bi ya sagi b   ) 

  .....

                                    «  پابلو نرودا»

برگردان به فارسی:

گورستانهایی هستند که دلگیرند

گورهایی مالامال استخوان که صدایی از آنها بر نمی خیزد

قلب در میان معبری به پیش می رود،

در سیاهی اش ، سیاه ، سیاه

همچو کشتی شکسته ای در خویش فرو می رویم

هنگام مرگ،

 

....

مرگ در مغز استخوان

چون زوزه ایی است بی حضور سگ،

----------------------------------------------------------

i=اِ        q=ق      w=تلفظی چون واو عربی    ě=ای     y=ی

zh= ژ       ŭ=او

معنای کلمات

هه ن =هستند                    *        مه چویچیم = از هم می پاشیم

مه کاوان = می خراشند -ریش می نمایند     *  هه نی = هنگامی

قله مه = استخوان                                 مزگ=مغز                           

بی شونه ی ده نگ= ساکت - بی صدا             سوخان= استخوان

مه تلیشه نی =می شتابد                       لویله =زوزه

کوره ری = راهی تک نفره -راه باریکه

زوین = تاریک -ناتوان از دیدن

 

 

 

       

وری

شاعر:علی علی پور

verê ta hûar nagêrtîma bêchiměn          برخیز تا گرفتار گرمای خورشید نشده ایم برویم

pêriskeh par nagêrtîma bechimen            تا شراره ای بر بال و پرمان نیفتاده برویم

 vêlatê chen vêar azh  pa pra bî              طایفه رفتند پایاب عبور هر لحظه پر تر می شود

verê ta shař nagêrtimeh běchiměn           برخیز تا گرفتار شر نشده ایم برویم

****

Vêharêm bî tû ă gowl,roitê roita                بدون تو ای گل بهارم عریان، عریان است

Chamanzarê cham u del koŀsurita              چمنزار چشم و دلم همه کاه و کلش است

 Nachu !mêrdêm,banish ar sa xas dêl         نرو !مردم،در سایه سار دل بنشین

Kê tanêa homdamê mê taq roita                  که تنها همدم من قرص صورت توست

راهنمای روش خواندن این رسم الخط:

ê=اِ       û= واومعلوم      î=ای   ř=ر مشدد  ŀ=ل بصورت رقیق

x=خ     q=ق          zh= ژ